حساسیت و ویژگی آندوسکوپی در تشخیص مری بارت در ریفلاکس گاستروازوفاژیال مقاوم به درمان طبی

زمینه و هدف: عدم وجود یافته های کافی در حمایت از انجام بیوپسی در تشخیص مری بارت در حین آندوسکوپی نیازمند انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه می باشد. در این مطالعه بافت های مخاطی ناحیه دیستال مری برای تشخیص مری بارت در مبتلایان به ریفلاکس مقاوم به درمان از طریق بیوپسی در حین آندوسکوپی بررسی و ارزیابی گردید. روش بررسی: مطالعه به صورت مقطعی در مراجعین بخش آندوسکوپی بیمارستان سینا، تهران، از سال 92-1391 در مدت یک سال انجام شد. اختلالات انعقادی، ابتلا به کانسر مری، تشخیص قبلی مری بارت، سندرم روده تحریک پذیر، بیماری های سایکولوژی و سابقه مصرف منظم nsaids معیارهای خروج بودند. در آندوسکوپی محل تبدیل اپیتلیوم سنگفرشی به استوانه ای معده بررسی و از ناحیه بالاتر از محل برخورد مخاط مری به معده 4-2 بیوپسی تهیه شد. یافته ها: یکصدو پنجاه و سه بیمار 78 مرد (51%) و 75 زن (49%) و با میانگین سنی 57/17±92/47 سال در مطالعه شرکت کردند. میانگین bmi بیماران kg/m2 17/4±05/25 بود که 8/45% از آنها دارای bmi بیشتر از kg/m2 30 بودند. نمونه پاتولوژی در 31 مورد جهت بررسی پاتولوژیک کافی نبود. از 122 مورد باقیمانده 25 مورد نرمال و 97 مورد (5/79%) دارای ضایعه پاتولوژیک به ترتیب زیر بودند: 49 نفر (2/40%) ازوفاژیت خفیف، 24 نفر (7/19%) ازوفاژیت متوسط، 14 نفر (5/11%) ازوفاژیت شدید، هشت نفر (5/6%) مری بارت، یک نفر (8/0%) ازوفاژیت قارچی و یک نفر (8/0%) ازوفاژیت ائوزینوفیلیک. 117 بیمار (5/76%) به هلیکوباکتر پیلوری مبتلا بودند. حساسیت و ویژگی آندوسکوپی در تشخیص مری بارت در مقایسه با نمونه پاتولوژی به ترتیب 0/100% و 13/84% (09/89-53/78 :95%ci) به دست آمد. نتیجه گیری: انجام نمونه پاتولوژی همزمان با آندوسکوپی برای بررسی هیستولوژی ضایعات ایجاد شده می تواند در تشخیص موارد ابتلا به مری بارت کمک کننده باشد.